به گزارش جریان نو، پس از تحریم‌های ترامپ و خروج از برجام، مواد غذایی و پوشاک با سرعت بیشتری شاهد افزایش قیمت بودند و در عوض، مسکن و بهداشت با سرعت کمتری گران شده‌اند. یارانه نقدی به عنوان بخشی از سیاست‌های دولت جهت توزیع رفه نیز به هیچ وجه جوابگوی هزینه های سر سام آور نیست و نتوانسته هدف دولت را پیش ببرد.
برنامه پرداخت ماهانه ۴۵ دلار به ۹۷درصد از جمعیت کشور در دولت دهم نمونه‌ای برجسته از تلاشهای نظام رفاهی برای بهبود وضعیت ایرانیان است. برنامه‌هایی که در در دولت دوازدهم با افزایش رقم پرداختی برای ۶۰ درصد از جمعیت ایران همراه شد.
در حال حاضر این دو برنامه پرداخت نقدی با ارزش واقعی ماهانه کمتر از ۸ دلار برای هر نفر، ۱۲ تا ۱۳ درصد از بودجه عمومی ایران را مصرف می کنند.
با این حال دولت در نهایت به دلیل کسری کلان بودجه عمومی و نرخ تورم بالای ناشی از تحریم های اخیر، نتوانست ارزش واقعی پول نقد خود را حفظ کند.
طرح تحول سلامت نیز به علت کمبود منابع، به سرنوشت مشابهی دچار شد. در بخش مسکن مهر نیز هدف بلندپروازانه ساخت سالانه یک و نیم میلیون واحد مسکونی ناکام ماند.
منابع مالی ناکافی، کمبود اطلاعات، وجود مراکز متعدد تصمیم‌گیری و به طور ویژه و تضاد منافع در داخل نظام سیاسی ایران اصلی‌ترین دلایل شکست برنامه رفاهی ایران هستند.
منبع؛ دنیای اقتصاد
