فریدون مجلسی، تحلیلگر مسائل بین الملل در گفت و گو با جریان نو اظهار داشت: گروهی که در لایه‌های مختلف حاکمیت رسوخ کرده اند، عقاید و تمایلاتی در حوزه سیاست خارجی دارند که مایل هستند همهِ دنیا نظرات شان را جدی بگیرد. حالا اینکه خواسته شان به حق باشد یا ناحق، فرقی ندارد. این گروه اصل و عقل را در ستیز با کلیت غرب می‌داند، با این توضیح که غرب از دیدگاه شان مجموعه اروپا و آمریکا را شامل می‌شود.
تحلیلگر مسائل بین الملل در ادامه گفت: این گروه اصرار زیادی به تندروی و رفتار تواًم با خشونت دارند و برای شان اصلاً اهمیتی ندارد که رویه شان موجب شده است، رابطه ایران با اروپا در بدترین شکل خود قرار می‌گیرد و کشور تا چه میزان به استقبال هزینه‌های گزاف می‌رود. یعنی برای تندور‌ها اصلاً مهم نیست که قطع رابطه با کشور‌های صاحبِ اقتصاد اروپا یکی از اصلی‌ترین دلائل به هم ریختگی فضای اقتصادی ایران است. در واقع به طور تعجب و تاسف برانگیزی نسبت به مشکلات معیشتی مردم و اینکه قشر زیادی از مردم به معنای واقعی کلمه فقیر شده اند، کاملاً بی تفاوت هستند.
او افزود: می‌توان اروپا را به عنوان حامی اوکراین، برابر ایران و کره شمالی قرار داد و این خصومت را ادامه دار به شمار آورد. به همین دلیل باید اذعان داشت، راه حلی نزدیک و در دسترسی برای پایان دادن نزاغ با کشور‌های اروپایی نمی‌توان متصور شد. در واقع ایران با اروپا جدالی ایدوئولوژیک دارد و، چون اوکراین به مرکز ثغل زورآزمایی تبدیل شده است، اروپایی هم با جمهوری اسلامی دشمنی استراتژیک دارند.
وی توضیح داد: در موضوع برجام ریش و قیچی در اختیار ایران است و به همین دلیل باید با سیاستی واقع بینانه فضا را برای مذاکره و در نهایت تفاهم کنیم که باید گفت، تصمیم گیران سیاست خارجی کشور ما اصلاً درکی از شرایط و سختی‌های آتی ندارند. به همین دلیل با وجود نیاز مبرم به احیای برجام، نماینده‌های ایران در نشست مجمع عمومی سازمان روی ملل «برقراری روابط نزدیکتر با همسایه ها» تاًکید داشتند تا مشخص شود، برای نظام حکمرانی، اولویت‌های مهمتری را نسبت به معیشت مردم و حال و روز مملو از گرفتاری جامعه دنبال می‌کنند.
مجلسی در پایان گفت: سئوال مهم این است، اگر همسایگان خواهان رابطه جدی و تفاهم با ایران نباشند، تکلیف چیست؟ ما با بقیه دنیا که دشمن هستیم و همسایه‌ها هم بنا به «ملاحضاتی» با ایران ارتباط حداقلی دارند تا اگر جنگی بین ایران با آمریکا یا اسراییل صورت بگیرد، به عنوان حامی ما مورد هدف قرار نگیرند و اینطور است که به جای همکاری جدی با ما ترجیح شان مراوده تجاری تنگاتنگ با آمریکا، اروپا و چین است تا از این طریق سر و سامانی به اقتصادشان بدهند. این در حالی است که «دوبی» با ثروت ایران ساخته شد و شرکت‌های دولتی، خصوصی شان فعالیت دارند تا با دور زدن تحریم‌های ایران از هر قرارداد سود ۲۰ و ۲۵ درصدی ببرند و خزانه شان را پر کنند. اگر کشور عمان هم در این بین تحرکاتی دارد، فقط و فقط به این دلیل است که از شرایط به هم ریخته ایران منفعتی نصیب شان شود.
