اگر مجذوب کارکردهای درونی ذهن انسان هستید و می خواهید شغلی را در زمینه سلامت روان شروع کنید، ممکن است با یک انتخاب شغلی کلیدی روبرو شوید: روانشناس باشید.
روانپزشک، پزشک متخصصی است که در هر دو زمینه مسائل جسمی و مسائل روان طبابت می‌کند.
البته تمرکز او بر روی مسائل روانشناختی و روانی فرد است. در حقیقت، مهمترین و اساسی‌ترین تفاوت بین روانپزشک و روانشناس این است که روانپزشک هم توانایی تشخیص و درمان امراض جسمی را دارد و هم توانایی و تشخیص و درمان امراض روانی را و می‌تواند دارو هم برای بیمار تجویز کند.
روانشناس حتی اگر دکترای بالینی هم داشته باشد حق تجویز دارو را ندارد. زیرا روانشناس تحصیلات پزشکی در دانشگاه پزشکی ندارد و وقتی پای تجویز دارو به میان می‌آید فرد باید حتماٌ تخصص پزشکی داشته باشد.
در حالی که هم روانشناسان و هم روانپزشکان با بیماران برای بهبود سلامت روانی و کیفیت زندگی آنها کار می کنند، در واقع نقش های بسیار متفاوتی دارند.
تفاوت بین روانشناسان و روانپزشکان شامل همه چیز است، از تحصیلات و آموزش آنها گرفته تا محل کار و نحوه خدمات رسانی به بیمارانشان.
اگر به شغل سلامت روان علاقه مند هستید، مهم است که بررسی کنید کدام نقش برای شما مناسب است.
تفاوت بین یک روانشناس و یک روانپزشک چیست؟
روانشناسی و روانپزشکی هر دو بخش های کلیدی حوزه سلامت روان هستند. اما در حالی که هر حوزه از مطالعه ذهن انسان را بررسی می کند، تمرکز و کاربرد آنها در دنیای واقعی بسیار متفاوت است.
دکتر جاش گارین ،مربی روانشناسی کمکی در SNHU، گفت: «در مکالمه گاه به گاه، ما تمایل داریم از این اصطلاحات به جای یکدیگر استفاده کنیم. با این حال، هر یک از این متخصصان بهداشت به تنهایی یک متخصص واجد شرایط منحصر به فرد هستند.
مهمترین تفاوت این دو رشته این است که روانپزشک یک پزشک است و می تواند دارو تجویز کند. در حالی که روانشناسان معمولاً دارای مدرک کارشناس ارشد و دکترا هستند، آنها در دانشکده پزشکی شرکت نمی کنند و پزشک نیستند.
یک روانشناس در مطالعه افکار و رفتار انسان، از جمله تأثیر رشد، محیط و تعامل اجتماعی بر آنچه فکر می کنیم، احساس می کنیم و انجام می دهیم، تخصص دارد. هدف یک روانشناس تشخیص و درمان چالش های سلامت روان با گوش دادن و ارائه راهنمایی های عملی و رفتاری به مراجعان است.
یک روانپزشک همچنین در ارزیابی، تشخیص و درمان مسائل مربوط به سلامت روان تخصص دارد.
اما بر خلاف یک روانشناس، روانپزشکان عدم تعادل عصبی شیمیایی و سایر شرایط پزشکی را که به چالش های سلامت روان کمک می کند، بررسی می کنند.
پس یک روانشناس چه کاری می تواند انجام دهد که یک روانپزشک نمی تواند انجام دهد و بالعکس؟
روانپزشکان از نظر فنی می توانند بسیاری از کارهای مشابه روانشناسان را انجام دهند، اما اغلب این کار را نمی کنند. به عنوان مثال، روانپزشکان می توانند روان درمانی انجام دهند، اما بسیاری آن کار را به روانشناس یا درمانگر ارجاع می دهند.
از طرف دیگر، روانشناسان معمولاً نمی توانند مانند یک روانپزشک دارو تجویز کنند، زیرا آنها پزشک نیستند.
هنگام انتخاب بین شغل روانشناس در مقابل روانپزشک، مهم است که شباهت‌ها و تفاوت‌های بین این دو نقش را عمیق‌تر کنید، با آموزش و آموزش‌هایی که برای کار در این زمینه لازم است شروع کنید.
چگونه روانشناس شویم؟
روانشناس شدن معمولاً با یک برنامه چهار ساله مقطع کارشناسی روانشناسی شروع می شود. انواع مختلفی از روانشناسی وجود دارد، بنابراین تخصص ها ممکن است در زمینه های مختلفی در دسترس باشند، از جمله:
- روان شناس بالینی
- روانشناس عمومی
- روانشناس سلامت
- روانشناس کودک
- روانشناس سازمانی و صنعتی
- روان شناس تجربی
- روان شناس خانواده
و..
کسب مدرک کارشناسی ارشد در روانشناسی گام بعدی برای شروع در این زمینه است. مدارک کارشناسی ارشد روانشناسی نیز ممکن است در یک زمینه تحصیلی خاص در دسترس باشد.
برای شروع کار تخصصی یک روانشناس باید از سازمان نظام روانشناسی، که یکی از سازمان‌های غیردولتی و مستقل در ایران است که به منظور تلاش برای ارتقای سطح دانش روانشناسی و مشاوره، حمایت از حقوق مراجعان به روانشناسان و مشاوران و حمایت از حقوق صنفی روانشناسان و مشاوران تشکیل شده‌است،پروانه کسب و کار دریافت نماید.
چگونه روانپزشک شویم؟
تحصیلات مورد نیاز برای به دست آوردن شغل تفاوت بزرگی بین مسیرهای شغلی روانشناس و روانپزشک است.
روانپزشکی یک تخصص پزشکی است، درست مانند اطفال، پوست، داخلی یا زنان و زایمان. به این ترتیب، آموزش شما حول آماده شدن و حضور در دانشکده پزشکی متمرکز خواهد شد.
دکتر توماس مک کارتی ، معاون برنامه‌های علوم اجتماعی در SNHU گفت: روانپزشکان در دانشکده پزشکی تحصیل می‌کنند و سپس آموزش‌های تخصصی در زمینه اختلالات سلامت روان و تشخیص و درمان بیماران مبتلا به این اختلالات می‌گذرانند.
در طول چهار سال تحصیل در دانشکده پزشکی، دوره های پیشرفته در میکروبیولوژی، آسیب شناسی، فارماکولوژی و موارد دیگر را تکمیل خواهید کرد و زمانی را صرف تجربه عملی بالینی خواهید کرد.
به گفته گارین، پس از اتمام دانشکده پزشکی، برای تجربه عملی در ارزیابی، تشخیص و درمان مراجعین با طیف وسیعی از مسائل روانپزشکی، یک دوره رزیدنتی چهار ساله در بیمارستان یا کلینیک لازم است.
برخی از دانشجویان نیز یک برنامه فلوشیپ را تکمیل می‌کنند که شامل آموزش عمیق اضافی در یک تخصص روانپزشکی مانند روانپزشکی اعتیاد، روانپزشکی کودکان یا روانپزشکی عصبی است.
قبل از اینکه روانپزشک بتواند تمرین کند، مجوز پزشکی و گواهی از هیئت صدور مجوز روانپزشکی لازم است.
روانشناس در مقابل روانپزشک: فرصت های شغلی
درست مانند تفاوت هایی که بین برنامه های مدرک روانشناس و روانپزشک وجود دارد، در نحوه رفتار هر متخصص با بیماران و محل کار آنها نیز تفاوت هایی وجود دارد.
دکتر باربارا لسنیاک ، دانشیار ارشد علوم اجتماعی در SNHU، گفت: در بسیاری از موارد، این دو زمینه در واقع برای بهبود سلامت و کیفیت زندگی بیمار با هم همکاری نزدیک دارند.
«فردی که از اضطراب رنج می‌برد ممکن است به روانپزشک مراجعه کند که شدت آن را ارزیابی کرده و داروهای ضد اضطراب تجویز می‌کند.
دکتر ممکن است فرد را به یک روانشناس ارجاع دهد که هر هفته او را ملاقات می کند تا راهبردهای رفتاری برای مدیریت علائم را به او آموزش دهد.
همچنین طیف وسیعی از کاربردها برای روانشناسی و روانپزشکی، حتی فراتر از مشاغل سنتی کمک وجود دارد.
فرصت های شغلی روانشناس
با داشتن حرفه ای به عنوان روانشناس، می توانید فرصت های شغلی متنوعی را دنبال کنید. در حالی که بسیاری از روانشناسان مستقیماً با بیماران کار می کنند، اگر روانشناسی می خوانید، لازم نیست درمانگر شوید.
در واقع، فرصت های شغلی برای روانشناسان در بسیاری از صنایع وجود دارد، از جمله:
کسب و کار
خدمات اجتماعی
تحصیلات
منابع انسانی
اطلاعات و امنیت داخلی
اجرای قانون
سلامت عمومی
تحلیل تحقیق
فروش و بازاریابی
با داشتن حرفه ای به عنوان روانشناس، می توانید یک دفتر مشاوره خصوصی باز کنید و یک به یک با بیماران کار کنید یا به عنوان مشاور استخدام شوید تا به ایجاد یک کمپین بازاریابی بر اساس روانشناسی خریدار کمک کنید.
شما می توانید در دانشگاه و انجام تحقیقات یا کار در یک بیمارستان در کنار روانپزشکان و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی کار کنید.
مهم نیست که چه کاری را انتخاب می کنید، کار به عنوان یک روانشناس می تواند به شما کمک کند تا شغلی با رشد شغلی قوی و پتانسیل درآمد کسب کنید.
طبق گزارش اداره آمار کار ایالات متحده (BLS)، روانشناسان در سال ۲۰۲۲ حقوق متوسطی معادل ۸۵۳۳۰ دلار دریافت کردند. طبق گزارش BLS، پیش بینی می شود مشاغل روانشناسان از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۳۲ به میزان ۶ درصد رشد کنند.*
فرصت های شغلی روانپزشک
حرفه به عنوان روانپزشک همچنین می تواند درها را به روی طیف گسترده ای از نقش های حرفه ای باز کند. بسیاری از روانپزشکان در بیمارستان ها و سایر موسسات پزشکی کار می کنند، اما راه های زیادی برای استفاده از مدرک روانپزشکی وجود دارد.
روانپزشکان می توانند در موارد زیر کار کنند:
دولت
بیمارستان ها یا کلینیک های پزشکی
سیستم های قضایی
شیوه های خصوصی
فرصت های زیادی برای کسب درآمد و رشد شغلی به عنوان یک روانپزشک وجود دارد. طبق داده‌های BLS، روانپزشکان در سال ۲۰۲۲ میانگین حقوق ۲۴۷۵۳۰ دلار دریافت کردند.
انتخاب بین روانشناسی و روانپزشکی
وقتی نوبت به انتخاب شغلی به عنوان روانشناس در مقابل روانپزشک می رسد، مهم است که تفاوت های بین این دو رشته را در نظر بگیرید و تعیین کنید که کدامیک با علایق و اهداف شخصی شما هماهنگی بیشتری دارد.
به عنوان مثال،روانپزشک شدن به معنای تمرکز بسیار بیشتر بر جنبه پزشکی سلامت روان، از جمله بیوشیمی و علوم اعصاب است.
از سوی دیگر، کسب مدرک PsyD برای تبدیل شدن به یک روانشناس، به معنای تمرکز بیشتر بر روان درمانی و کار با بیماران است، در حالی که یک روانشناس با مدرک دکترا احتمالاً زمان بیشتری را صرف تمرکز بر تحقیقات یا کارهای آکادمیک می کند.
مهم نیست که چه مسیر شغلی را انتخاب می کنید، می توانید با کار خود بر زندگی دیگران تأثیر مثبت بگذارید.
چه بخواهید حرفه روانشناسی یا روانپزشکی را دنبال کنید، این فرصت منحصر به فرد برای بهبود ثبات ذهنی افرادی که به آنها خدمت می کنید، بهبود کیفیت زندگی آنها و کمک به آنها برای تبدیل شدن به اعضایی کارآمد و سازنده جامعه دارید.
منبع:https://www.snhu.edu
