به گزارش جریان نو کارشناس میراث فرهنگی استان کرمانشاه در این باره به همشهری گفت: «اهالی روستا با همکاری یکدیگر دور این دو درخت بلوط قدیمی و کهنسال را دیوار چینی کردند تا درختان بتوانند به زیست خود ادامه دهند و برای نسل آینده به یادگار بمانند. درختان بلوط جزو درختان بومی زاگرس است. روستای زلان نیز یکی از مناطق دیدنی و زیبای استان کرمانشاه، در حد فاصل جوانرود و ثلاث باباجانی است.»
عزیز مصطفایی در ادامه به آیین «گَل» به عنوان میراث ناملموس این خطه اشاره کرد و افزود: «آیین گَل یکی از رسوم یاریگری سنتی است. در این آیین مردم در کارهای عام المنفعه شرکت می‌کنند و بدون صرف هزینه مادی به بهترین شکل ممکن آن را به نتیجه می‌رسانند.»
یکی از نمونه‌های این میراث ناملموس ساخت و بازسازی راه در مناطق صعب العبور در روستاهای کرمانشاه به ویژه منطقه باینگان است که بدون بهره‌گیری از ظرفیت گَل انجام آن غیر ممکن است. مردمان باینگان حاملان و اجراکنندگان این آیین هستند و با توجه به شیب بسیار منطقه باینگان و ریزش‌های راه‌ها بر اثر بارش برف و باران هر سال اوایل بهار با در نظر گرفتن شرایط آب‌وهوایی راه‌ها را بازسازی می‌کنند تا مردم و دام‌ها بتوانند به نواحی ییلاقی دسترسی آسان داشته باشند.
آیین «گَل» همان سنت همیاری و تعاون بین اهالی است که از گذشته‌های در در جوامع بشری نمود داشته، اما این سنت یاریگری در روستاهای کرمانشاه از اهمیت خاصی برخوردار است به طوری که هر از چند گاهی این سنت در اشکال مختلف مانند کمک در آب‌رسانی، برق، گاز و حفظ محیط زیست خودش را نشان می‌دهد. آیین گَل باینگان در دی ۱۴۰۱ در فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس به ثبت رسید.
منیع؛ همشهری آنلاین
