بعد از مهران رجبی، پژمان بازغی، ملیکا شریفی‌نیا و محمدرضا گلزار و به عنوان پنجمین مجری مهران غفوریان برای اجرای برنامۀ «شب خوش» انتخاب شد تا شاید این برنامه شکست خورده را نجات دهد.
این البته نخستین تجربۀ مجری‌گری این بازیگر نیست. غفوریان پیش از این در برنامه‌های تلویزیونی «سه شو» و «اعجوبه‌ها» هم در قامت مجری حضور داشت و این سومین حضور او به عنوان مجری در تلویزیون است.
احتمالا طنازی و با نمک بودن مهران غفوریان دلیل این انتخاب بوده تا بتوانند از این ویژگی و ظرفیت برای جذابیت بیشتر برنامه و جلب مخاطب بیشتر استفاده کنند اما مجری گری لوازم و مقتضیات خود را دارد که گرچه سنخیت و نزدیکی‌هایی با بازیگری دارد اما این به این معنا نیست که هر بازیگر موفقی می‌تواند مجری موفقی هم باشد. چندان که گاهی با فریاد زدن ها و استفادۀ تکراری از برخی واژه ها و کلمات، هیجانی تصنعی به برنامه می‌بخشد که به دل نمی‌نشیند و متناسب با یک برنامۀ تاک‌شویی وگفت‌و‌گو محور نیست.
به نظر می‌رسد غفوریان ساختار و ملزومات اجرای یک برنامه «رئالیتی‌شو» را با برنامه «تاک‌شو» اشتباه گرفته و زبان متفاوت اجرا در این دو نوع برنامه را به درستی نمی‌داند.
او همچنان از همان تکنیک‌ها و تمهیدات تکراری استفاده می‌کند و با متلک پرانی و شوخی‌های گاه شبه‌جنسی می‌خواهد به نوعی مخاطب را بخنداند و سرگرم کند. شوخی‌های کلامی او اما در اینجا جواب نمی‌دهد.
