به گزارش جریان نو، «علی» یک کارگر شاغل در یکی از کارخانجات فولاد است که پای کوره می‌ایستد اما قراردادش پیمانکاری است. او طرف قرارداد با یک شرکت پیمانکاری است و چند سال دیگر بیشتر به بازنشستگی پیش از موعدش باقی نمانده.
این کارگر قبل از این، با سه پیمانکار دیگر کار کرده که حالا هیچ خبری از اوضاع آن‌ها ندارد، نمی‌داند کجا هستند و چگونه می‌تواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد. علی در انتقاد از بخشنامه اوایل خردادماه معاونت روابط کار وزارت کار می‌گوید: حالا کارگری مثل من که مدتهاست برای بازنشستگی نقشه کشیده و همه برنامه‌هایش را بر این اساس چیده، باید چه کند؟
براساس این بخشنامه، کارفرمای مادر هیچ مسئولیتی در مورد ۴ درصدِ بازنشستگی پیش از موعد کارگران مشاغل سخت ندارد و کارگر باید خودش پیمانکاران سابق را پیدا کند و این ۴ درصد را به نسبت سهم هر یک از آن‌ها مطالبه نماید.
این کارگر کارخانه فولاد می‌گوید: چرا وزارت کار و تامین اجتماعی به دنبال سخت‌تر کردن شرایط بازنشستگی ما کارگران هستند؛ کارگران کوره‌های ذوب، یکی از سخت‌ترین کارهای دنیا را برعهده دارند و بعد از ده یا پانزده سال دچار مشکلات جسمی فراوان می‌شوند؛ چطور می‌خواهند بازنشستگی پیش از موعد ما را منتفی سازند؟
به گفته این کارگر، بخشنامه اخیر ظلم در حق کارگرانی است که بار اصلی تولید و سازندگی کشور را بر دوش گرفته‌اند و تمام زندگی این کارگران را برهم می‌ریزد.
