روایت دو شاهد عینی از ۲۰ تیر ۷۸ دانشگاه تبریز: پزشکیان کنار دانشجوها ایستاد

جریان نو؛ صفر حیدری، دانشجوی حامی ملی مذهبی‌های دانشگاه تبریز در سال ۷۸ نیز گفت: ما قرابتی با پزشکیان نداشتیم اما از ابتدا تا انتهای روز ۲۰ تیر کنار دانشجویان دانشگاه تبریز بود… هوشمندانه‌ترین کاری که پزشکیان در آن درگیری کرد این بود که دانشجویان مجروح را به بیمارستان‌های پراکنده و دور از دانشگاه فرستاد.

ابوالفضل آسیابی و صفر حیدری شاهدان عینی و البته از آسیب‌دیدگان اتفاقات دانشگاه تبریز در سال ۷۸ هستند. آسیابی و حیدری در این مصاحبه با انصاف نیوز از نقش پررنگی که مسعود پزشکیان، رئیس وقت دانشگاه علوم پزشکی تبریز، از آغاز تا پایان ۲۰ تیر ۷۸ داشته است گفتند.

۱۸ تیر ۷۸ که روزهای بعد به استان‌های دیگر کشور کشیده شد انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز تصمیم به تجمع اعتراضی گرفت. تجمع با خشونت نیروهای خارج از دانشگاه از کنترل خارج شد. برخلاف کوی دانشگاه تهران اتفاقات دانشگاه تبریز در داخل دانشگاه رخ داد و از در اصلی دانشگاه آغاز شد. به گفته‌ی صفدر حیدری که ۱۸ تیر ۷۸ و کوی دانشگاه تهران را نیز دیده بود حد و حدود برخورد در دانشگاه تبریز و برخورها با دانشجویان اصلا قابل قیاس با دانشگاه تهران نبوده است.

متاسفانه تصویری از ۲۰ تیر ۷۸ دانشگاه تبریز تا به حال منتشر نشده و این سه عکس نیز از دانشجویان و معترضین تهران است

لباس شخصی‌ها که وارد دانشگاه شدند فکر می‌کردند خرمشهر را آزاد کرده‌اند

ابوالفضل آسیابی می‌گوید: وقتی دوستان انصار حزب الله یا به قول معروف لباس شخصی‌ها وارد دانشگاه شدند درگیری را به همه جا کشیدند کأَنَّهُ که خرمشهر را آزاد کرده باشند!

رئیس تشکیلات انجمن اسلامی دانشگاه تبریز در سال ۷۸ می‌گوید در میانه‌ی تجمع نماز ظهر به جماعت برگزار می‌شود و ادامه می‌دهد: بعد از نماز دیگر تجمع را به تنش کشاندند. از این لحظه که خطر حس می‌شد آقای پزشکیان در صحنه حضور پیدا کردند و تا آخرین لحظه‌ای که دانشگاه توسط لباس شخصی‌ها تخلیه شد به دفاع از دانشجویان و انتقالشان به بیمارستان امام کمک کردند. تلاش داشتند هر دو طرف را دعوت به آرامش کنند.

پزشکیان در جلسه‌ی شورای فرهنگی دانشگاه با تندی از دانشجویان دفاع کرد

آسیابی از جلسه‌ی شورای فرهنگی پس از این اتفاقات نیز گفت: ما یک جلسه‌ی مشترک با روسای دو دانشگاه، مسئولین بسیج و جامعه اسلامی دانشجویی و نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه برگزار کردیم. قصدمان این بود که بیانیه‌ای بدهیم در محکومیت هتک حرمت دانشگاه و از طرف دیگر اگر این‌ها هم می‌گفتند دانشجویان سنگ پرت کرده‌اند آن را نیز محکوم کنیم چرا که کار یکسری دانشجونما نباید به حساب کل دانشگاه نوشته شود.

او ادامه داد: بیش از ۴۰۰ نفر را با بدترین وضع ممکن دستگیر کردند و بردند. تعدادی مجروح نیز آن اتفاق داشت. می‌خواستیم این شکل دستگیری و برخوردها در دانشگاه را محکوم کنیم. یکی از مسئولان وقت در آن جلسه موضع بدی گرفتند. من آن‌جا شاهد بودم که آقای دکتر پزشکیان به شدت و با تندی از دانشجویان دفاع کردند.

آسیابی از پزشکیان در آن جلسه نقل قول کرد: چیزی که خاطرم مانده این است که دکتر پزشکیان گفتند: اگر به همین شیوه ادامه دهید من پیش بینی می‌کنم در آینده روحانیت نتواند راست راست در شهر و این جامعه راه برود. اینجوری نباید با بچه‌ی مردم رفتار کرد. اینجوری نباید اعتراض به حق دانشجو را منکوب کرد. به مردم باید اجازه و حق سخن گفتن داد.

سر آخر بیانیه‌ی مشترک شورای فرهنگی ممکن نشد اما انجمن اسلامی دانشگاه تبریز بیانیه‌های مختلف صادر کرد.

دفتر فعلی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز که سال ۱۴۰۱ نیز با احکام سنگینی روبرو شد

آقای دکتر مردانه از اول تا آخر ایستاد!

رئیس تشکیلات انجمن اسلامی باز هم تاکید کرد: من شاهد بودم که دکتر پزشکیان چطور از دانشجویان دفاع کرد؛ پیگیر آزادی دستگیرشدگان و درمان مجروحان بود. آقای دکتر مردانه از اول تا آخر ایستاد!

پزشکیان کتک نخورد چون مورد احترام هر دو طرف بود | پورفیض به شدت کتک خورد

او در مورد زد و خوردها علیه پزشکیان یا پورفیض(رئیس دانشگاه تبریز) نیز گفت: من زد و خوردی علیه آقای پزشکیان ندیدم اما آقای پورفیض را وقتی به حوزه‌ی ریاست حمله کردند به شدت زده بودند. در همان جلسه‌ی شورای فرهنگی یک نفر گفت ما اگر این بیانیه را بدهیم فردا اگر اتفاقی بیفتد این‌ها نمی‌آیند دفاع کنند. آقای پورفیض پیراهنش را بالا زد و جای کتک‌ها را روی بدنش نشان داد.

این انجمنی سابق دانشگاه تبریز ادامه داد: حرمت آقای پزشکیان را اما هر دو طرف داشتند. آقای دکتر میدان‌داری می‌کردند. به دانشجویان می‌گفتند بیرون نروید. به آن طرف هم می‌گفتن خشونت نکنید. به شما ربطی ندارد. بروید بیرون ما خودمان مسائلمان را با دانشجویان حل می‌کنیم. من این مکالمات را بارها جلوی دانشگاه کشاورزی(نزدیکترین دانشکده به در اصلی دانشگاه) دیدم. ولی اینکه زد و خوردی علیه ایشان صورت گرفته باشد را حداقل من ندیدم.

آسیابی می‌گفت اصلی‌ترین دستگیرشده‌ی آن اتفاق صفدر رحیمی بوده که ۲۸ روز در انفرادی سر کرد و یک سال هم حکم زندان گرفت.

صفر حیدری: شاهد عینی ۱۸ تیر کوی دانشگاه تهران و ۲۰ تیر دانشگاه تبریز

صفر حیدری از ملی مذهبی‌ها و البته مشاور سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه تبریز بوده و می‌گوید: ما ملی مذهبی بودیم و آن‌ها خط امامی و چپ و دوم خردادی بودند یعنی از لحاظ سیاسی با پزشکیان و پورفیض قرابتی نداشتیم اما در آن روزِ بیست تیر از ابتدای شروع اعتراضات دانشجویی تا کشیده شدنش به خیابان‌ها و درگیری‌ها و تیراندازی‌ها این دو رئیس دانشگاه تا انتها در کنار دانشجویان بودند. به هیچ عنوان محل را ترک نکردند. در خط اول پیش دانشجویان بودند و تلاش می کردند دانشجویان آسیب نبینند.

مسعود پزشکیان

محمدعلی حسین پورفیضی

او که خیلی اتفاقی برای گرفتن مدرکی برای واحدهای گذرانده‌اش ۱۸ تیر ۷۸ نیز تهران بوده و کوی دانشگاه تهران را هم دیده است، می‌گوید وقتی دستگیرش کردند دقیقا به همین دلیل تصور می‌کردند او باعث و بانی اتفاقات دانشگاه تبریز بوده و حکم اولیه‌اش ۱۵ سال حبس بوده که با عیان شدن واقعیت به یک سال رسیده است.

پزشکیان مجروحین در بیمارستان‌های شهر پخش کرد

از او پرسیدیم که «پزشکیان بعد از حادثه چه اثرگذاری‌ای داشت؟ مثلا در مورد مجروحین یا احکام دانشجویانی که دستگیر شدند» حیدری اینطور پاسخ داد: دکتر پزشکیان یک کار هوشمندانه‌شان آن شب این بود که دانشجوهای مصدوم را اکثرا به بیمارستان‌های متفرقه‌ی دور از دانشگاه فرستاد. خود من هم از این نفع بردم. علیرغم اینکه بیمارستانی تقریبا داخل دانشگاه بود یعنی ‘بیمارستان مصطفی خمینی’ ولی هیچکدام از مصدومین را به آنجا نفرستاد بلکه به بیمارستان امام خمینی یا تربیت فرستاد. من خودم رفتم بیمارستان تربیت. پایم زخمی شده بود. این کمک کرد به اینکه دانشجویان به راحتی شناسایی نشوند.

حیدری توضیحاتش را اینطور ادامه داد: اکثرا هم این بچه‌ها بدون اسم پذیرش شدند. مثالش خود من. یکسری از دوستانمان هم با اسم متفرقه پذیرش شده بودند. به نظر من بزگترین کار آقای پزشکیان همین بود که نگذاشت هویت این دانشجویان(در همان بحبوحه) از طریق بیمارستان‌ها تشخیص داده شود. من خودم رفتم بیمارستان امام خمینی و اصلا مشخصاتم را نپرسیدند. اصلا فرم پذیرش برای من پر نکردند. مثلا می‌نوشتند جوان ۲۵ ساله، به دلیل افتادن از موتور و…

این دانشجوی دانشگاه تبریز در سال ۷۸ می‌گوید یقین ندارد که این عمل حاصل هماهنگی دکتر پزشکیان با آمبولانس‌ها بوده باشد ولی از شواهد اینطور برمی‌آمد چرا که برای تمام دانشجویان مجروح همین اتفاق افتاده بود. او همچنین اضافه کرد: دکتر پزشکیان تا ساعت ۷ و ۸ همه‌اش از این‌طرف و آن‌طرف داشت بچه‌های مجروح را با آمبولانس می‌فرستاد.

اگر پزشکیان و پورفیض نبودند ما احکام بسیار سنگین‌تری می‌گرفتیم

حیدری در مورد حمایت‌های دکتر پزشکیان در روند رسیدگی به احکام دانشجویان نیز گفت: آنچه من می‌دیدم این بود که در روند رسیدگی دادگاه‌هایی که به اتهامات ما رسیدگی می‌کردند هر دو رئیس دانشگاه بسیار فعال بودند. نمی دانم دقیقا چه کاری کردند ولی این را می دانم فعال بودند و دائم به دادگاه انقلاب رفت و آمد داشتند. مثلا من را که داشتند محاکمه می کردند آقای پورفیض در دادگاه انقلاب آمده بودند. اگر این دو رئیس دانشگاه نبودند ممکن بود به ما احکام بسیار سنگینی بدهند.

حیدری: شرایط خیلی سخت بود طوریکه بحث اعدام من مطرح بود

این شاهد عینی ۲۰ تیر ۷۸ همچنین اضافه کرد: از نظر فکری ما با آقای پزشکیان تناسبی نداریم اما انسانیتی که آن‌جا به خرج داد به عنوان رئیس دانشگاه کاری شجاعانه بود. پزشکیان پیش همه‌ی گروه‌های سیاسی احترام داشت و از تمام وجهه‌ای که داشت برای کمک به دانشجوها استفاده کرد. شرایط خیلی سخت بود در مورد خود من بحث اعدامم مطرح بود. من که دیگر توبه کرده‌ام و کار سیاسی را کنار گذاشته‌ام. حالا دیگر کتاب و رمان می‌نویسم.