موافقت وزیر ارتباطات با درخواست اپراتورهای ارائه دهنده اینترنت مبنی بر گران‌تر شدن تعرفه‌ها عملکرد این وزیر را زیر سوال برده و در جواب این گفته وزیر که«ما طرف مردم هستیم اما چاره‌ای نداشتیم!» پرسشی به وجود آمد که اگر طرف مردم هستید پس چرا نه تنها هیچ یک از مشکلات قبلی اینترنت مانند کندی و فیلترینگ حل نشده این نیز اضافه شد. واقعا شما طرف چه کسی هستید؟!
محسن هاشمی اشاره کرد حال که دیده می‌شود دولت تصمیم گرفته بزرگ‌ترین ورزشگاه کشور را در جنوب تهران با استفاده از توان خارجی‌ها از جمله به دلیل وجود منابع مالی نفتی در چین با همکاری چینی‌ها بسازد و بعضا با واردات محصولات ساخته‌شده (CBU) از جمله اتوبوس، خودرو، موتور و تاکسی برقی و…. موافقت‌هایی صورت گرفته به نظرم رسید اشاره‌ای به قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی خالی از لطف نباشد.
بی‌تردید عادی‌سازی هر عمل غیراخلاقی با تکرار آن امکان‌پذیر است. واژه‌هایی مانند فساد، رانت، اختلاس، رشوه، کلاهبرداری و دستگیری متخلفان در زندگی روزمره ما آنقدر تکرار شده، که بار معنایی منفی خود را از دست داده‌اند. فساد به بخشی جدایی‌ناپذیر از تجربه زیسته ما تبدیل شده است. در دیزی برای خواص باز است و ظاهراً حیایی هم وجود ندارد.
با وجود اقتصاد افسار گسیخته و هیولای تورم که سنگ بزرگی است برای اینکه بر درب بخت کوبیده نشود، اما با پشت سر گذاشتن این مانع بزرگ، تشکیل زندگی صورت می‌گیرد ولی چه دلیل مهمتری وجود دارد که شالوده‌ی یک زندگی آن هم بعد از عبور از سختی‌ها می‌پاشد؟
مهرداد احمدی‌شیخانی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: با خود فکر می‌کنم که چه سعادتی داریم که سعدی و حافظ و مولانا، هم‌عصر ما نیستند که قطعا با آن اشعاری که در دیوان خود دارند، بی‌تردید سروده‌های‌شان امروز مجوز انتشار نمی‌گرفت.
در تاریخ خواهند نوشت در زمانه‌ای که دولت مستقر خود را دولت محرومان می‌دانست، مجلس وقت خود را مجلس انقلابی می‌خواند و تمام دستگاه‌های اجرایی، سازمان‌ها و نهادهای کشور با قدرت هرچه تمام‌تر پروژه یکدست‌سازی حاکمیت را پیش می‌بردند، شش کارگر یک کارخانه خودکشی کردند تا خلاصی یابند. از آن شش نفر، یک نفر فقط به این دلیل خودکشی کرد که پاسخ یک سوال ساده‌اش را ندادند؛ آن‌هم در زمان حاکمیت دولت پاسخگو.
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: اخیرا دوست محترمی که مهمانش بودیم، کتاب «پیکان سرنوشت ما» که با بهره‌گیری از خاطرات و نوشته‌های روانشاد احمد خیامی بنیانگذار ایران‌خودرو نوشته شده است را به من هدیه داد. آن را پیش‌تر خریده بودم و دوباره تورق کردم به این نتیجه رسیدم که به همین مناسبت مقایسه‌ای کنم میان سرنوشت سیاست و پیکان در ایران. البته جزییات این کتاب نشانگر قدر قدرتی حکومت شاه در دخالت در همه امور از جمله مالکیت مردم است، اینکه رهبران غیرپاسخگو و قدرتمند چگونه می‌توانند به سرعت رشد و توسعه کمک کنند و در مقابل براساس همان قدرت غیرپاسخگو چگونه می‌توانند آنان را به خاک سیاه بنشانند.
شبکه‌های تلویزیون و رادیو در یلدایی که گذشت تلاش کردند حجم انبوهی از برنامه‌های مناسبتی را روانه آنتن کنند؛ با این حال فارغ از ارزیابی کمی و کیفی این برنامه‌ها، آنچه مشهود است حاشیه‌هایی است که تا دو روز پس از این مناسبت همچنان در فضای مجازی ادامه دارد و دست به دست می‌شود.
عباس عبدی در روزنامه اعتماد با اشاره به پرونده چای دبش نوشت ؛ « پرداخت این مبالغ زیاد ارز بدون اطلاع و موافقت مقامات بالای وزارتخانه‌های ذی‌ربط و بانک مرکزی و… به مراتب بدتر است از اینکه بدون اطلاع آنان پرداخت شده باشد.»
غیبت مجری در سوگ مادر قابل انتظار بود اما این که برنامه پخش نشد نشان داد حلقه رسانۀ رسمی با سیاست های جدید چقدر تنگ شده و تا چه اندازه از سپردن آنتن زنده به غیر خودی و خارج از مدار بیم دارند.
اجتماعی | اقتصادی | بین الملل | سیاسی | ورزشی | فرهنگ و هنر | گالری فیلم | گالری عکس | جریان +
