تریکوتیلومانیا
جریان نو؛تریکوتیلومانیا یا اختلال موکنی (trichotillomania) یک اختلال روانی است که با یک میل طولانی‌مدت به کندن موهای خود مانند ابرو، موهای سر و غیره مشخص می‌شود. این امر به حدی رخ می‌دهد که ریزش مو قابل مشاهده است.
امکان دارد کندن مو، احساس مثبت مختصری در فرد ایجاد شود و تلاش برای متوقف کردن این عمل معمولاً برای فرد غیرممکن است. کندن مو می‌تواند در هر جایی از بدن صورت بگیرد، با این حال، کندن موهای سر و اطراف چشم شایع‌ترین هستند.
کندن مو برای این افراد نیز دردآور است اما همچنان ادامه می‌یابد.
کندن موی وسواسی یا تریکوتیلومانیا جزو اختلالات کنترل تکانه دسته‌بندی می‌شود و عبارت است از کندن مکرر موها که می‌تواند منجر به از دست دادن مقدار قابل توجهی از مو شود.
فرد بر اثر یک عامل برنگیزاننده به طور ناخودآگاه به سمت رفتار کندن مو سوق پیدا می‌کند و با انجام آن عمل از تنش فرد کاسته می‌شود سپس حالتی از رضایت و آرامش موقت را تجربه می‌کند.
پس از مدت کوتاهی این چرخه بار دیگر آغاز می‌شود و بدین ترتیب شخص مکرراً موهای خود را می کند، بسیاری از موارد قبل از کندن، فرد دست‌های از موهای خود را دور انگشت می‌پیچد.
پس «تریکوتیلومانیا» یک اختلال روانی است که فرد مبتلا بر خلاف تلاش‌های مکرر برای متوقف کردن این عمل، میل مکرر به کندن موهای خود در قسمت‌های سر و یا سایر بخش‌های بدن دارد.
تریکوتیلومانیا در برخی از افراد خفیف و قابل مدیریت است؛ اما در بعضی افراد میل به کشیدن مو بسیار زیاد است و بدون درمان بهتر نخواهد شد.
تریکوتیلومانیا چگونه تشخیص داده می‌شود؟
تریکوتیلومانیا بر اساس نشانه ها و علائم موجود تشخیص داده می شود و آزمایش خاصی برای آن وجود ندارد. پزشک ممکن است فردی که نشانه های تریکوتیلومانیا را دارد به یک روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد، که طی مصاحبه با بیمار می‌تواند احتمال ابتلا به یک اختلال کنترل تکانه را بررسی کند.
چه گروه هایی بیشتر مبتلا می شوند؟
تریکوتیلومانیا ، بیشتر در افراد سنین قبل یا اوایل نوجوانی را گرفتار می کند . یک بیماری روانی است که درآن فرد به طور عادتی موهای خود را می کند. این بیماری در پسربچه ها شایعتر از دختر بچه ها است، حال آنکه در افراد بالغ خانمها بیش از آقایان مبتلا می شوند.
حداکثر شیوع در دختر خانمهای نوجوان ۱۲تا ۱۷ سال است.
عادت کندن مو به طور تدریجی و ناآگاهانه دربیمار شروع می شود و ممکن است تا جایی که منجر به کندن تمام موهای سر شود ادامه یابد.این بیماران غالبا” کندن مو را انکار نمی کنند ولی قادر به کنترل عمل خود نیستند.
درمعاینه ی موهای قطع شده به فواصل متفاوتی از پوست سر دیده می شود و پوست سر از سلامت کامل برخوردار است. حاشیه ی موها معمولا” دست نخورده است و در مرکز به شکل کاسه ایی موها قطع شده اند. این بیماران باید تحت درمانهای روانپزشکی قرارگیرند.
اکثر بیماران موی سر خود را می کنند به طوری که در طی مدت زمان طولانی ناحیه ای بدون مو ایجاد می شود ( این ناحیه بدون مو می تواند ابرو ، موی ناحیه تناسلی یا زیر بغل باشد ) .
با مشخص شدن منشاء ژنتیکى این بیمارى پزشکان بهتر قادر به درمان آن خواهند بود.
علائم تریکوتیلومانیا
افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا میل شدیدی برای کندن موهای خود دارند و تا زمانی که این کار را انجام ندهند، تنش رو به رشدی را تجربه می کنند. پس از کندن موهای خود، احساس آرامش می کنند.
گاهی ممکن است فردی در پاسخ به یک موقعیت استرس زا موهای خود را کند یا بدون اینکه واقعاً به آن فکر کند انجام شود.( هوپونوپونو چیست؟)
اکثر افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا، موهای سر خود را می‌کشند، اما برخی از نواحی دیگر، مانند: ابروها،، مژه ها، ناحیه تناسلی، ریش یا سبیل لکه های طاس روی سر ممکن است شکل غیرعادی داشته باشند و یک طرف سر را بیشتر از طرف دیگر تحت تأثیر قرار دهند.
تریکوتیلومانیا ممکن است باعث احساس شرم و عزت نفس پایین شود. افراد آسیب دیده ممکن است سعی کنند شرایط خود را برای خود نگه دارند.
چگونه تریکوتیلومانیا تشخیص دهیم؟
ارزیابی و تشخیص ابتلا به این بیماری می‌تواند از مطرح کردن سوالات و بحث کردن درباره از دست دادن موها، از بین بردن سایر علل احتمالی کندن مو یا ریزش مو از طریق آزمایش‌هایی که پزشک تعیین می‌کند، تشخیص هر گونه مشکل فیزیکی یا روانی که ممکن است با این اختلال در ارتباط باشد و … صورت گیرد.
چگونه تریکوتیلومانیارا درمان کنیم؟
افراد مبتلا به اختلال کندن موها به صورت مرتب به دنبال راه چاره‌‌ای برای درمان این معضل هستند. از آنجایی که این بیماری ریشه در عادت‌های رفتاری و مشکلات روانی دارد باید با یکی از روش‌های زیر درمان شود.
درمان شناختی رفتاری (CBT)تریکوتیلومانیا معمولاً با استفاده از یک نوع CBT به نام آموزش معکوس عادت درمان می شود.
این به شما کمک می کند تا عادت بد را با چیزی که مضر نیست جایگزین کنید. درمان معمولاً شامل موارد زیر است: داشتن یک دفتر خاطرات از کشیدن موهای خود محرک های کشیدن مو را بررسی کنید و یاد بگیرید که چگونه از آنها دوری کنید.
جایگزین کردن کشیدن مو با عمل دیگری مانند فشار دادن یک توپ استرس عزیزان حمایت عاطفی و تشویق داروهای ضد افسردگی معمولا برای درمان تریک تجویز نمی شوند.
«تمرین برگرداندن عادت» در واقع، این به معنای جایگزینی یک عادت بد با چیز دیگری است که مضر نیست. با این روش، افراد مبتلا به تریکوتیلومانیا ابتدا تشخیص این که چه زمانی و کجا نیاز به کشیدن و کندن مو را احساس می کنند را فرا می گیرند.
همچنین، آنها چگونگی کسب آرامش و انجام کاری دیگر که به آنها آسیب نمی رساند را فرا می گیرند، که روشی برای کاهش تنش در زمان احساس نیاز به کشیدن مو محسوب می شود.(قانون مهم شوپنهاور برای دستیابی به اهداف)
این کار می تواند به سادگی مشت کردن دستی باشد که آنها برای کشیدن و کندن مو استفاده می کنند. درمان می تواند به هر گونه تفکر نامطلوب و مضر که ممکن است بر استرس محرک رفتار اضافه کند، رسیدگی کند.
دارو درمانی: اگر چه تاکنون هیچ دارویی از طرف سازمان غذا و دارو برای درمان «تریکوتیلومانیا» تایید نشده است؛ اما از نظر برخی متخصصان ،استفاده از برخی داروهای ضدافسردگی می‌تواند در کنترل علائم این بیماری کمک کننده باشند.
تهیه و تنظیم: امیر عباس رحیمی| کارشناس ارشد روانشناسی
بازنویسی از :
- https://www.webmd.com
- http://www.drvalipour.ir
- میگنا
