در سال‌های اخیر، فرآیند گزینش و استخدام در نهادهای دولتی با معیارهای غیرمعمول و سخت‌گیرانه‌ای مواجه شده است که به‌ویژه در انتخاب معلمان مشهود است. این رویکرد نه‌تنها شایستگی‌ها را نادیده می‌گیرد، بلکه نگرانی‌هایی درباره از دست رفتن نخبگان و متخصصان کشور به وجود آورده است. آیا زمان آن نرسیده که به جای کنترل ظاهری، بر توانایی‌های واقعی تمرکز کنیم؟
به گزارش جریان نو؛ در سال‌های اخیر، روند گزینش و استخدام در نهادهای دولتی با سخت‌گیری‌های غیرمعمولی مواجه شده است. این سخت‌گیری‌ها، به‌ویژه در انتخاب معلمان، به‌دلیل معیارهای غیرمرتبط با شایستگی‌های حرفه‌ای افراد، نگرانی‌هایی را در جامعه ایجاد کرده است. آیا این رویکردها به نادیده گرفتن نخبگان منجر می‌شود؟
در سال‌های اخیر، فرآیند گزینش و استخدام در نهادهای مختلف کشور با چالش‌های جدی روبرو شده است. به‌ویژه در حوزه آموزش و پرورش، مشاهده می‌شود که برخی داوطلبان استخدام به‌خاطر مسائلی مانند عکس پروفایل در شبکه‌های اجتماعی از دور گزینش کنار گذاشته می‌شوند. این نوع تصمیم‌گیری‌ها نه تنها سوالات جدی درباره معیارهای مورد استفاده در گزینش افراد مطرح می‌کند، بلکه به شکل‌گیری فرهنگی سختگیرانه منجر شده که به جای ارزیابی توانایی‌های واقعی افراد، بر کنترل رفتار و ظاهر آن‌ها متمرکز است.
قوانین و معیارهای گزینش
بر اساس قوانین موجود، گزینش و استخدام در نهادهای دولتی باید بر مبنای شایستگی‌های علمی و تخصصی افراد باشد. اما در عمل، مشاهده می‌شود که معیارهایی چون ظاهر، فعالیت‌های اجتماعی و حتی نظرات سیاسی افراد در این فرآیند نقش بیشتری ایفا می‌کند. یکی از موارد مهمی که در گزینش معلمان مورد توجه قرار می‌گیرد، کد ۱۹ است که به عنوان یک بهانه گزینشی برای عدم پذیرش نهایی معلمان به کار می‌رود.
پیامدهای نادیده گرفتن شایستگی‌ها
چنین سخت‌گیری‌هایی می‌تواند پیامدهای ناگواری برای آینده کشور به همراه داشته باشد. از دست دادن نخبگان و متخصصان به دلیل مسائلی که ارتباطی با توانایی‌های واقعی آن‌ها ندارد، نه تنها به زیان فرد بلکه به زیان کل جامعه است. افرادی که ممکن بود در آینده نقش مهمی در توسعه کشور ایفا کنند، به‌دلیل یک اشتباه کوچک یا یک تصمیم احساسی از فرآیند استخدام کنار گذاشته می‌شوند.
ضرورت تغییر رویکرد
برای جلوگیری از این وضعیت، ضروری است که در فرآیندهای گزینش و استخدام، معیارهای واقعی و مرتبط با شایستگی افراد مورد توجه قرار گیرد. باید از دخالت دادن مسائل حاشیه‌ای و ظاهری پرهیز شود تا بهترین‌ها برای توسعه و پیشرفت کشور انتخاب شوند. تنها در این صورت می‌توان اطمینان حاصل کرد که فرصت‌های ارزشمند از دست نرفته و جامعه از توانمندی‌های نخبگان خود بهره‌مند شود.
در نهایت، توجه به شایستگی‌ها و توانایی‌های واقعی افراد در فرآیند گزینش و استخدام، نه تنها به نفع فرد بلکه به نفع کل جامعه خواهد بود. اگر واقعاً قصد داریم کشوری پیشرفته و موفق بسازیم، باید بر روی انتخاب‌های خود تجدیدنظر کنیم و اجازه دهیم که شایستگی‌ها حرف اول را بزنند. کد ۱۹و ۵ باید به عنوان ابزاری برای ارتقاء کیفیت معلمان و نه محدود کردن آن‌ها مورد استفاده قرار گیرد تا بتوانیم به اهداف آموزشی خود برسیم.
