جریان نو؛نگاهی به سخنان دکتر پزشکیان و همراهان او در خصوص سیاست خارجی می تواند به ما دید دقیق‌تری از رویکرد بین المللی دولت جدید ارائه دهد. کارشناسان و صاحب نظران بر این باورند در شرایطی می توان وعده های مسعود پزشکیان را به واقعیت تبدیل کرد که سیاست خارجه دولت چهاردهم از دولت های گذشته متفاوت باشد. و افراد و متخصصان این حوزه با سیاست ها و افکار جدید بر مسند کار قرار گیرند. تغییرات مشهود در جهان و منطقه طی یک دهه گذشته نیز همین امر را اقتضا می‌کند.
طبق شنیده‌ها از نتایج کار کمیته‌ها ، عباس عراقچی، مهدی سنای، محمد صدر، علی اکبر صالحی و مرتضی دامن پاک جامی به عنوان گزینه های اصلی تصدی وزارت امور خارجه مطرح هستند که از این نفرات یکی از سوی مسعود پزشکیان معرفی خواهد شد.امیرسعید ایروانی نیز در برخی جلسات نام‌ش مطرح بوده که بنظر از گردونه‌ی رقابت خارج شده است.
شواهدی نشان می دهد بنا به دلایل زیر شانس عراقچی برای نشستن بر کرسی وزارت خارجه بیشتر از سایر گزینه هاست:
۱. وزارت خارجه را “عباس عراقچی” تحویل گرفته است.
۲. مقاله مسعود پزشکیان در “تهران تایمز” نیز در کارگروهی متشکل از عراقچی و ظریف نوشته شده؛ رئیس دولت منتخب در جلسه‌ی مهم جمعه شب در منزل یکی از بزرگان اصولگرایی نیز به این قضیه اشاره کرده است.
۳. اکثر ملاقات‌های بین المللی و حساسِ مرتبط با دولت جدید توسط عراقچی انجام می‌شود و همچنین جواب نامه‌های منطقه‌ای و جهانیِ مرتبط با پزشکیان نیز توسط عراقچی نوشته می‌شود.
۴. پیام مهم مسعود پزشکیان به سیدحسن نصرالله و جریان مقاومت که تقدیر ویژه‌ی رهبرانقلاب را به دنبال داشت، توسط عباس عراقچی نگارش شده بود.
۵. فردِ عالی نظام هم نظرشان برای وزارت خارجه اخذ شده است!
۶. مختصات صحنه مشخص است و در صورت عدم وقوع اتفاق خاصی، “عباس عراقچی” وزیر خارجه است.
باید دید کدام یک از سه گزینه مطرح شده می تواند آنچه پزشکیان در مناظره های انتخاباتی به مردم وعده داده است را عملی کند. سخنان و اقدامات روزهای اخیر پزشکیان نشان از آن دارد که در کنار تمرکز بر کاهش تنش با جهان غرب، قصد دارد سیاست دوستی با همسایگان و روابط راهبردی با قدرت های شرقی را هم پیگیری نماید. اجرای این رویکرد نیازمند سیاستی متوازن و شناختی دقیق از شرایط بین المللی و قدرت های شرقی و غربی است. سیاست خارجی دولت چهاردهم باید به تجارب دولت های قبل توجه کرده اما متفاوت باشد. حال آیا قرار است در روند انتخاب وزیر خارجه این موضوعات در نظر گرفته شود و رویکردی جدید در این وزارت‌خانه حاکم شود یا راه های رفته گذشته را دوباره امتحان کنیم.
