به گزارش جریان نو؛ محمد محمودی دبیر سابق پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی در یادداشتی نوشت:
۱- اواخر شهریور ماه ۱۳۹۵ بود که مدال بگیران دانشگاه آزادیِ ورزش ایران در المپیک ریو به دیدار هاشمی رفتند. رئیس فقید مجمع، آنروز مطابق معمول از همه ی ورزشکاران تجلیل کرد. ولی از یک نفر بصورت ویژه نام برد و گفت: «…جای خانم علیزاده در میان ما خالی است!. او کاری تاریخی کرده که البته قبل از او نیز دختران ایرانی در پارالمپیک نشان داده بودند که زنان ایران از افتخارات مردم و کشور هستند و امیدوارم مسؤولان دانشگاه آزاد اسلامی تجلیل جداگانه‌ای از خانم کیمیا علیزاده به جای آورند!.»
۲- اواخر دی ماه ۱۳۹۵ بود و حسینیه جماران میزبان وداع دوستداران بی شمار هاشمی با او بود. مهمانان متفاوت و متمایز زیاد آمده بودند ولی یک نفر بصورت ویژه آمده بود تا اینبار جایش خالی نماند در وداع با هاشمی. کیمیا علیزاده آنروز آمد. اول برای ایران. بعد برای هاشمی. کیمیا هم مثل میلیونها ایرانی دیگر. نگران ایرانِ بعد از هاشمی بود. نگران فردای زنان ایران. نگران روزی که ایران و ایرانیان را عده ای متصلب، در آتش تفرقه بیاندازند و برای آنکه «مملکت فقط مال حزب اللهی ها باشد» دست به هر اقدام شنیع و تلخی در پیش چشم ملت بزنند، تا «هر که دوست ندارد، جمع کند و از ایران برود!».
۳- هنوز از رفتن هاشمی مدت زیادی نگذشته بود، که کیمیا، دختر قهرمان و با معرفت ایران از خاک وطن دل کند و رفت. از دلایل رفتنش خبر ندارم ولی مطمئنم که هنوز هم هاشمی نگران جای خالی اوست و با دیدن اشکهای تلخ کیمیا در لباس بلغارستان، آهی سرد می کشد پشت سر آنانی که اینگونه اشکِ حسرت بر چشمان دختران ایران جاری می کنند و از تریبونهایی که در اختیار دارند نمک بر زخم بی فردایی آنان می پاشند. آه می کشد هاشمی، هر روز….
