جریان نو؛ اردشیر رستمی متولد ۱۳۴۹ در تبریز ، بازیگر شاعر و نویسنده است.
او فارغ التحصیل معادل لیسانس رشته تئاتر و سینما می باشد که در کنار بازیگری بیشتر جنبه هنری او در نقاشی ، مجسمه سازی و شعر و ادبیات نمود بیشتری دارد.
از دوم ابتدایی با کتاب «آهوی گردن دراز» به خواندن علاقمند شد و کم کم با بزرگ شدن کتاب های صمد بهرنگی را خواند.
بعدا کتاب های مشهور نویسندگانی چون گابریل گارسیا و براتراند راسل دنیای پیرامونش را تغییر دارد.
سال ۱۳۵۹ بعد از انقلاب در ۱۰ سالگی از تبریز به تهران مهاجرت کردیم ، من محله های تهران را با شعرهای استاد شهریار شناختم بخاطر وضعیت بد خانواده مدتی با فروختن بستنی و بساط دستفروشی گذران می کرد.
از ۱۶ – ۱۷ سالگی شروع به نوشتن کرد اما می گوید خیلی بد بودند و اینقد خوندم و خوندم تا تاثیرات این خواندن از من بیرون ریخت و نوشته هام شکل گرفت.
از سال ۱۳۷۳ وقتی ۲۴ ساله بودم در زمینه کاریکاتور شروع به کار کردم که یکی از طراحی هام در یکی از مجلات چاپ شد.
کسی را نداشتم که به او نشان بدهم چون با آن آدم ها قطع رابطه کرده بودم ، تقریبا دو سه نفر از خانوادم دوربرم بودند که خب آنها خوشحال شدند.
اولین بار در سال ۱۳۷۹ کتاب «دیگه دودزده» را از طریق نشر فرهنگ کاوش منتشر کرد.
ایشان سپس کتاب «تیله ها» سال ۸۳ ، «شب هزار و دوم» سال ۸۴ ادامه یافت و تاکنون ۲۵ جلد در قالب کتاب و تصویرسازی تقویم از او به چاپ رسیده است.
سال ۱۳۸۴ در ۳۵ سالگی از طریق حبیب رضایی برای بازی در نقش جوانی شهریار ، شاعر تبریزی دعوت شد و بعد از چند ماه قبول کرد در این سریال بازی کند.
گرچه این سریال توسط تلویزیون ۵۰ دقیقه سانسور شد اما پخش آن در سال ۸۶ به شدت اردشیر را به شهرت رساند.
آقای رستمی در سال ۱۳۹۰ با فیلم نارنجی پوش به کارگردانی داریوش مهرجویی وارد سینما شد و سال ۹۴ هم در فیلم لانتوری بازی کرد.
اردشیر رستمی اواسط دهه ۷۰ با همسرش شهلا پیرجانی آشنا و در نهایت ازدواج کرد که ثمره این زندگی یک فرزند پسر بنام آردوش متولد ۱۳۸۰ می باشد.
اردشیر سال ۱۳۷۲ وقتی ۲۳ ساله بود از طریق دوست صمیمی اش آذرخش به خانه بهزاد فراهانی بازیگر نام آشنا رفت و به مدت پنج سال با آنها زندگی کرد.
بهزاد فراهانی از اردشیر بعنوان فرزند خوانده در کنار شقایق ، گلشیفته و آذرخش یاد می کند.
