به گزارش جریان نو، سینا حجازی هنرمند فعال در موسیقی شب گذشته در برنامه تلویزیونی جام آرزوها شبکه نسیم از بی‌مهری‌ها نسبت به پدرش صدرالدین حجازی ـ بازیگر باسابقه ـ گله کرد که این روزها در بستر بیماری است.
سینا حجازی فرزند صدر الدین حجازی است که از بازیگران قدیمی سینما و تلویزیون است که در طول این سال‌ها در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی به ایفای نقش پرداخته است.
صدرالدین حجازی در فیلم‌های سینمایی زیادی مانند ناخدا خورسید، روز شیطان، سنتوری و سریال‌های مطرحی چون کوچک جنگلی، مختارنامه، روزی روزگاری، تنهاترین سردار، تفنگ سرپر، مرد دوهزارچهره و … ایفای نقش کرده است. سریال آتش و باد از کارهای اخیر او در تلویزیون محسوب می‌شود.
این که فرصت کار برای هنرمندان پا به سن گذاشته معمولا کمتر می‌شود و دیگر مانند گذشته امکان هنرنمایی ندارند واقعیتی غیر قابل انکار است ولی آنچه باید به آن پرداخت این است که هنرمند نباید احساس کند که او کنار گذاشته شده است.
سینا حجازی در برنامه جام آرزوها از کنار گذاشته شدن پدرش ـ صدرالدین حجازی ـ توسط مسئولان و اهالی هنر گله و اعلام کرد پدرش این روزها در بستر بیماری است و بخش زیادی از بیماری او به همین کنار گذاشته شدنش برمی‌گردد.
او گفت: «بخشی از علت بیماری پدرم به این برمی‌گردد که ۱۰ ـ ۱۵ سال است، بخشی از افراد را ما مدام در سریال‌ها، فیلم‌ها، مسابقات و شبکه نمایش خانگی می‌بینیم که تکرار می‌شوند.
با هنر به شکل بیزنس برخورد می‌کنند، اما هر کجا حرف از هنر می‌شود، پرچم‌ها را بالا می‌برند و احساساتی می‌شوند. این در حالی است که بقیه را کنار گذاشته‌اند و یکی یکی مثل درخت خشک می‌شوند و می‌افتند.»
سینا حجازی که علاوه بر فعالیت در زمینه موسیقی به عنوان خواننده و آهنگساز، خود تجربه حضور در فیلم سینمایی سراسر شب ساخته فرزاد مونمن به عنوان بازیگر را دارد در پاسخ به این که چرا بازیگری را ادامه نداده است گفت: «احترام نیست، کسی نیست اصلا سراغی بگیرد که این بازیگر (صدرالدین حجازی) کجاست اصلا؟ آخرِ این مسیر، همین است؛ من به همین دلیل است که دوست ندارم آن را ادامه بدهم و بازیگر نمی‌شوم.»
هنرمندان علی الخصوص بازیگرانی که در سینما و تلویزیون حضور داشته‌اند به دلیل معروف بودن و شناخته شدن همواره از توجه مردم برخوردار بوده و هستند و اتفاقا وقتی آنها در موقعیتی قرار گیرند که احساس کند دیگر آن جایگاه سابق را ندارند به لحاظ روحی و روانی بیشتر در فشار قرار می‌گیرند و شدیدا سرخورده می‌شوند.
اتفاقا موسسه هنرمندان پیشکسوت از سال ۱۳۹۱ با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در زیر مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شده است. اعضای این موسسه هنرمندان رشته‌های گوناگون در حوزه های ادبیات، هنرهای زیبا و هنرهای سنتی بالای ۶۰ سال و دارای گواهینامه درجه یک هنری از شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور هستند.
این موسسه فعالیت‌هایی هم دارد برای مثال این که برای هنرمندان متولد هر ماه مراسمی گرفته و از آنها تجلیل می‌شود اما واقعیت این است که این هنرمندان به چیزی فراتر از یک تجلیل سالی یکبار و چند ساعته نیاز دارند.
هیچ چیزی بدتر از آن نیست که کسی یا شخصی احساس کند او از یاد رفته است، پرسش اصلی این است که وزارت ارشاد، صداوسیما، خانه سینما، انجمن هنرهای نمایشی، همین موسسه هنرمندان پیشکسوت و … برای این هنرمندان قدیمی چه تمهیدی اندیشیده‌اند یا چه برنامه‌ای دارند؟ آیا اصلا به فکر آنها هستند؟
