چی بودیم و چی شدیم؛ از مورانو و ماکسیما رسیدیم به کوئیک و تیبا

به گزارش جریان نو، از پیشرفت حرف زدن و امید داشتن به رشد هیچ گاه بد نسیت، هیچ جنبنده ای هم نیست که از حرکت رو به جلو بدش بیاید. اما دلخوش بودن و خود را گول زدن از آن مواردی است که در هر سطحی که انجام شود منفی و چه بسا خطرناک هم است، چون باعث اعتماد به نفس کاذب می شود.

صنعت خودروسازی ما در این روزها با چنین پدیده ای مواجه است. در شرکت های خودروسازی به ویژه دولتی ها، آمار ساختگی و فروش قطره چکانی خودرو که موجب تشکیل صف های دلالان برای شرکت در بخت‌آزمایی شده چنان بادی به غبغب مدیران این صنعت انداخته که انگار آن ها برای اولین بار خودرو را اختراع و تولید کرده‌اند.

تعریف و تمجید خوب است اما با تکیه بر تبلیغات و رپرتاژهایی با هزینه های بالا، رسانه ها را وادار به چشم پوشی و به به و چه چه کنیم که هنر نیست بلکه خود گول زدن است.
به راستی اگر همین الان در مملکت باز شود و هر کس بخواهد هر خودرویی را با هزینه گمرکی کم وارد کشور کند، چند درصد مردم حاضرند خودروهای تولید داخل را سوار شوند؟ البته کاری به آن جماعت نداریم که می گویند ۲۰۶ با لندکروز فرقی ندارد، آنها حسابشان جداست.

صنعت خودروسازی ما در دوره ای که حمایت همه جانبه و تمام و کمال را از جانب همه دستگاه ها دارد، ضرر می دهد و به گفته فرهاد به‌نیا، سخنگوی انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو، صنعت خودروسازی در حال حاضر ۲۰۰ هزار میلیارد تومان زیان انباشته، ۱۸۰ هزار میلیارد تومان بدهی بانکی، ۵۰ هزار میلیارد تومان بدهی به قطعه سازان و ۲۰ هزار میلیارد تومان خرید دین به قطعه سازان دارد.

آمار فوتی و زخمی های تصادفات هم که بخش مهمی از آن به علت کیفیت پائین خودروها و ایمن نبودن آنهاست، گویای وضعیت اسفناک خودرو های داخلی است. طبق آمار رسمی که توسط سازمان پزشکی قانونی اعلام شده در نیمه نخست سال جاری ۱۰ هزار و ۷۲۰ نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست دادند.

با وجود تمام این حمایت ها و کم و کاستی های موجود اما هر روز شاهد افزایش قیمت همین خودروهای معلوم الوضع هستیم. هر بار به بهانه ای تازه و بدون تغییر در کیفیت یا اضافه کردن حتی آپشن. یکی از مدیران اسبق صنعت خودروسازی تعریف می کرد، اواخر دهه ۸۰ در یکی از شرکت‌های خودروسازی مبلغ ۲۰۰هزار تومان به قیمت تندر ال نود افزوده شد، پس از صدور چند فاکتور فروش، با فشار معاون وزیر صنایع و معادن وقت ، تعزیرات و دستگاه‌های نظارتی به شرکت قرار شد پخش ماشین از کاست به سی دی تبدیل و سپس متناسب با قیمت پخش ، افزایش قیمت خودرو انجام می شد.

اما امروز خودروسازان به راحتی بیش از چند میلیون قیمت‌ها را افزایش داده و از سوی دیگر از کیفیت خودرو می کاهند. نکته قابل توجه این است که گویا اراده ای برای مقابله با این گران فروشی خودروهای بی کیفیت نیز وجود ندارد.

در همان سال هایی که این مدیر سابق تعریف می کرد بهترین خودروهای روز دنیا از جمله مورانو، تینا، قشقایی، ماکسیما از شرکت نیسان، خودرو مگان و ال ۹۰ از شرکت رنو و از برند پژو خودروهایی مانند پژو ۵۰۸، ۲۰۰۸ به مشتریان تحویل داده می‌شد.

شاید اگر امروز در هر جایی مطرح شود که از برندهای معتبر دنیا به فروش تارا، شاهین ، کوئیک آن هم با قرعه کشی و با این کیفیت رسیده ایم. قطعا عکس‌العملی به جز تمسخر عاید ما نخواهد شد. به قول معروف چی بودیم و چی شدیم.