سالهاست که صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با وجود برخورداری از بودجههای کلان و امکانات گسترده، همچنان در چرخهای از تکرار و بازپخش آثار قدیمی گرفتار مانده است.
به گزارش جریان نو ، مخاطب امروز، در مواجهه با صفحه تلویزیون، اغلب با همان چهرهها، همان سریالها و همان محتوای آشنا روبهرو میشود؛ گویی زمان در این رسانه سالهاست متوقف شده است.
بیتردید، تولیدات ارزشمندی همچون یوسف پیامبر، مختارنامه، جومونگ و ستایش از آثار ماندگار و قابل احترام تلویزیون هستند و ارزش تماشای چندباره را دارند. اما واقعیت این است که مخاطب امروز به دنبال تنوع، خلاقیت و محتوای نو است؛ آثاری که علاوه بر حفظ ارزشهای هنری، نگاهی تازه و بهروز به جهان پیرامون داشته باشند.
در حالی که رسانههای جهانی هر روز با تولیدات تازه و نوآورانه مخاطبان خود را جذب میکنند، تلویزیون ملی ما همچنان به بازپخش برنامههایی دل خوش کرده که سالها پیش تولید شدهاند. این رویکرد، نه تنها موجب رکود در فضای تولید داخلی شده، بلکه باعث ریزش قابلتوجه مخاطبان نیز گردیده است.
مسئلهی اصلی صدا و سیما کمبود بودجه نیست؛ مشکل در کمبود ایده، جسارت و درک صحیح از نیاز مخاطب نهفته است. رسانهای که با میلیاردها تومان هزینه اداره میشود، باید بازتابدهندهی پویایی جامعه و خلاقیت فرهنگی باشد، نه تکرار مداوم گذشته.
در نهایت، صدا و سیما برای بازگشت به جایگاه واقعی خود در میان مردم، نیازمند تحول فکری، هنری و مدیریتی است؛ تحولی که از پشتوانهی اعتماد و احترام به سلیقهی مخاطب آغاز میشود.
منبع: چند ثانیه
