ب‍ه بهانه تقدیم مدال طلای رضا حجار به دوست دخترش/ آیا تو‌ چنان که می‌نمایی هستی؟!

رضا حجار، قهرمان دسته اول پرورش اندام ایران هفته پیش مدال طلایش را گرفت و به خبرنگار، گفت که آن را به دوست دخترش اهدا می‌کند و قرار است یک‌ماه دیگر باهم ازدواج کنند.

به گزارش جریان نو سهند ایرانمهر در یادداشتی نوشت: رضا حجار، قهرمان دسته اول پرورش اندام ایران هفته پیش مدال طلایش را گرفت و به خبرنگار، گفت که آن را به دوست دخترش اهدا می‌کند و قرار است یک‌ماه دیگر باهم ازدواج کنند.

او حالا ویدیویی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده است و می‌گوید او را از تیم ملی الف کنار گذاشته‌اند و برای ادامه همکاری‌اش با تیم ملی از او خواسته‌اند ۳۵ میلیون پرداخت کند: «در جلسه بازبینی گفتند آبروی تیم ملی را برای استفاده از کلمه دوست دختر برده‌ای».

من نمی‌دانم گناه اهدای مدال یک‌ورزشکار به زنی که تازه قرار است یک‌ماه دیگر همسر آقای حجار شود، چیست که یک عده مجتهد خودخوانده(!) آن را قبیح می‌دانند و چطور این مساله باعث بی‌آبرویی است و اصلا این آبرو پیش چه کسی ریخته است؟! نفاق و تظاهر و ریا چه نفعی برای جامعه و سیاست و دین داشته است که هنوز چنین مُروجانی دارد؟ این زندگی‌های دوگانه و سخنان دروغینی که دهه‌ها به عنوان سبک زندگی اخلاقی حقنه جامعه شده است و اکنون ویرانه بی‌اخلاقی را میراث گذاشته است چه جذابیتی داشته که هنوز هوادار دارد؟

صاحب تصمیم‌های جلسه کذایی مورد اشاره این ورزشکار البته آبروی‌شان رفته است اما نه بابت سخن این‌ورزشکار بلکه به این جهت که مروّج زندگی دوگانه و‌ ریایی هستند و جامعه را به بی‌اخلاقی و دروغگویی تشویق می‌کنند. عمّال تفکری که لابد خود را داعی دین می‌دانند حال آنکه در همان دین، رفتار نمایشی که با باور فرد ‌متفاوت باشد ریا و‌ ریا معادل شرک است.

اِعلَمُوا أنَّ یَسِیرَ الریاءِ شِرکٌ .
 بدانید که اندکى ریا هم ، شرک است .
( امام علی(ع)/تحف العقول : ۱۵۱ ) 
آتشِ زهد و ریا خرمنِ دین خواهد سوخت
حافظ این خرقهٔ پشمینه بینداز و برو