نگاهی به سابقه عضویت ایران در پیمانهای منطقه ای و بین المللی، نشان می دهد که سخنرانی «رئیس جمهور پزشکیان» در بریکس ۲۰۲۴ می توانست، به نمایشی جهانی از «هویت پیمانی» جمهوری اسلامی ایران تبدیل شود، که نشد!.
محمدمحمودی فعال رسانه ای در گزارشی اختصاصی برای جریان نو نوشت:
۱- حضور موثر و سخنرانی منسجمِ «رئیس جمهور پزشکیان» در اجلاس بریکس ۲۰۲۴، متاسفانه اسیر نقطه ضعفی به نام عدم ارائه «هویت پیمانی»شد.«هویت پیمانی» در واقع کارت اعتباری کشورها بر مبنای «کارنامه قبلی» برای عضویت در سایر پیمانهاست که به اعضای پیمان پذیرنده اعلام می کند که این عضو جدید از نظر میزان پایبندی به «هنجارهای بین المللی» چگونه رفتار کرده است و به همان نسبت هم می تواند «شریکی مطمئن» در آینده برای آنان باشد.
نگاهی به سابقه عضویت ایران در پیمانهای منطقه ای و بین المللی، نشان می دهد که سخنرانی «رئیس جمهور پزشکیان» در بریکس ۲۰۲۴ می توانست، به نمایشی جهانی از «هویت پیمانی» جمهوری اسلامی ایران تبدیل شود، که نشد!. سوال مهم اینجاست که چرا در شرایطی که رژیم صهیونیستی به بی هویت ترین نظام سیاسی جهان تبدیل شده و تمام هنجارهای بین المللی را زیر پا گذاشته، «رئیس جمهور پزشکیان»، تاریخچه هویت پیمانی جمهوری اسلامی را به رخ اعضای بریکس نکشید؟.
۲- به نظر می رسد به همان نسبتی که ترکیه علاقمند است با نمایش حضور توامان در ناتو و تقاضای عضویت در بریکس (علیرغم مخالفت هند)، به قدرت اصلی خود در سازمان بینالمللی فرهنگ ترکی (Uluslararası Türk Kültürü Teşkilatı) شکل عملیاتی بیشتری بخشیده و در واقع مسیر دالان تورانی را هموارتر کند، جمهوری اسلامی ایران در عملیاتی کردن اهداف خود در پیمانهای قدیمی تر توانایی لازم را ارائه نکرده و انگار نه انگار که به عنوان یکی از موسسان اصلی سازمان همکاری اقتصادی اکوEconomic Cooperation) Organization) -از ۳۵ سال قبل تا امروز- قرار بوده که از اشتراکات فرهنگی بیشمار تاریخی ۱۰ کشور عضو، دالانی از «پول و بانک و هواپیمایی مشترک»، برای جمهوری اسلامی ایران بسازد!.
نکته مهم تر اینجاست که بخاطر آنکه حرفی از عدم موفقیتهای گذشته کشور بالاخص در زمینه توافقات منطقه ای مطرح نشود، هیچ گزارشی هم به رئیس جمهور پزشکیان در زمینه سابقه «هویت پیمانی کشور» داده نشد تا در سخنرانی بریکس ۲۰۲۴ هم مطابق سنوات گذشته، شاهد یک سخنرانی عمومی دیگر از سوی بالاترین مقام اجرایی کشور در یک نشست رسمی باشیم!.
۳- «رئیس جمهور پزشکیان» اگر بخواهد خود را از خطری به نام «رئیس جمهور نظریه پرداز» بالاخص در میان مجامع منطقه ای و بین المللی برهاند، باید شاخص های کلامی یک «رئیس جمهور عملگرا» را بسیار بیشتر در سخنانش، رعایت کند. یک «رئیس جمهور نظریه پرداز» می تواند از ضرورت «اصلاح حکمرانی جهانی»،«کاهش سلطه دلار»، «آرمان های بریکس»، «شکاف شمال-جنوب» و…. نام برده و با قدرت از این بگوید که: «بریکس نباید فقط یک باشگاه گفتگو باشد!»، ولی در عین حال خودش نتواند، حداقل ۳ و نیم دقیقه درباره ۳۵ سال کارنامه کشورش درسازمان همکاری اقتصادی اکوEconomic Cooperation) Organization) بگوید و نتواند از «موسسه فرهنگی اکو» به عنوان تجربه ای عینی از وفاق منطقه ای برای کشورهای محور جنوب نام ببرد که ایده «وحدت کشورهای عضو در مقابل یکجانبهگرایی» را از سالها پیش بر اساس اشتراکات تاریخی و فرهنگی در حوزه تمدنی اکو، هدفگذاری کرده است!.
۴- آقای رئیس جمهور! جنابعالی یقین دارم جنابعالی یک رئیس جمهور عملگرا هستید که «شعار زدگی های مرسوم» را در انتخابات زیر پا گذاشتید تا برای مردم، امیدی از جنس «عملگرایی» بسازید، پس لطفا اجازه ندهید -به هر بهانه ای- از شما هم یک «رئیس جمهور نظریه پرداز» و بدون «کارنامه» نزد افکار عمومی داخل و خارج از کشور ساخته شود. سخنرانی حضرتعالی در اجلاس بریکس ۲۰۲۴، بیش از آنکه سخنرانی رئیس جمهوری از جانب یکی از باسابقه ترین کشورها در زمینه پیمانهای منطقه ای باشد، تبدیل به سخنرانی رئیس دولتی از کشوری بدون کارنامه و تازه کار از منظر «هویت پیمانی» شد. این در حالی است که سابقه حضور ایران در پیمانهای منطقه ای به بیش از ۶۰ سال قبل برمی گردد و جمهوری اسلامی ایران علاوه بر مشارکت عالی در تاسیس گروه کشورهای D-۸ در دهه ۹۰ میلادی، اولین کشوری بود که سطح پیگیری امور پیمان منطقه ای ECO را به تشکیل شورای عالی اکو در دولت سازندگی به ریاست «رئیس جمهور» رساند که البته سالهاست به سطح اداره کل همکاری های دو یا چند جانبه اکو در وزارت امور خارجه، تنزل درجه پیدا کرده است!.
امید آنکه «رئیس جمهور پزشکیان» این مسیر غلط را اصلاح کرده و در قدم اول گزارشی از مقایسه عملکردی از موسسه (سازمان) فرهنگی اکو (ECI) در تهران و سازمان بینالمللی فرهنگ ترکی (Uluslararası Türk Kültürü Teşkilatı) را طلب کند. یقین بدانید دریافت این گزارش- البته به شرط دقت و صحت کافی- آغاز یک «اصلاح بزرگ» برای رئیس جمهوری عملگرا در مسیر بهره گیری حداکثری جمهوری اسلامی ایران از پیمانهای منطقه ای و فرا منطقه ای نظیر بریکس و شانگهای خواهد بود. انشاالله.