در میانه دولت اول اکبر هاشمیرفسنجانی بود که شهلا حبیبی به عنوان مشاور رییسجمهور در امور زنان به پاستور راه یافت و تا پایان ریاستجمهوری هاشمی، این سمت را در اختیار داشت.
به گزارش جریان نو، روزنامه اعتماد در گزارشی درباره حضور زنان در دولتهای پس از انقلاب نوشته است.
نگاهی به دولتهای پس از انقلاب و نوع مواجهه آنها با زنان و بهکارگیری آنها نشان میدهد که دولتها اغلب بهصورت محدود از ظرفیت زنان در مناصب مشخصی استفاده کردهاند و صرفا در حدی به این سمت و سو رفتهاند که صرفا گفته شود که از ظرفیت زنان هم استفاده شده است. در میانه دولت اول اکبر هاشمیرفسنجانی بود که شهلا حبیبی به عنوان مشاور رییسجمهور در امور زنان به پاستور راه یافت و تا پایان ریاستجمهوری هاشمی، این سمت را در اختیار داشت. بسیاری معتقدند حضور دو دختر فعال مرحوم هاشمیرفسنجانی در امور سیاسی و اجتماعی در باز شدن باب حضور زنان در دولت نقش تعیینکنندهای داشته است و تاسیس «دفتر امور زنان» در نهاد ریاستجمهوری به پیشنهاد فاطمه هاشمی به پدرش را نمونه روشن این موضوع در نظر میگیرند. در مقابل نیز برخی دیگر نیز میگویند این زنان فعال در حوزههای اجتماعی و سیاسی بودند که بر دولت سازندگی اثر گذاشته و راه زنان را به سمتهای مدیریتی در دولت باز کردند و ثمرهاش هم حضور شهلا حبیبی در دولت شد.
سمتهای دیگری هم بودند که دولت سازندگی ترجیح را بر نصب زنان در ریاست آنها دانست. از همین رو، رییس کمیته ملی المپیک به «فائزه هاشمی» رسید، مدیرکل بهداشت خانواده در معاونت بهداشتی وزارت بهداشت سهم «فاطمه رمضانزاده» شد و «معصومه ابتکار» هم ریاست سازمانهای مردمنهاد زنان را برعهده گرفت. اگرچه با وجود همه این عناوین، وزراتخانهها باز هم با مدیریت مردان اداره میشد، اما مبدا حضور زنان در امور کشورداری را باید همین زمان دانست.