ازدواج فامیلی یا ازدواج میان افرادی که نیای مشترک دارند (نظیر عمو، عمه، دایی یا خالهزادهها)، قرنهاست بخشی از فرهنگ و سنت خانوادگی در بسیاری از جوامع از جمله خاورمیانه، شمال آفریقا و جنوب آسیاست.
به گزارش جریان نو، تحقیقات ژنتیکی جدید نشان میدهد که تداوم این نوع ازدواجها میتواند خطر بروز بیماریهای ارثی و اختلالات ژنتیکی در نسل بعد را افزایش دهد.
بر اساس دادههای منتشرشده از سازمان بهداشت جهانی (WHO) و پژوهشهای جمعیتشناسی:میانگین جهانی ازدواجهای فامیلی حدود ۱۰ تا ۱۲ درصد از کل ازدواجها را شامل میشود.
این میزان در برخی کشورهای خاورمیانه مانند پاکستان، ایران، عربستان سعودی و اردن بین ۲۰ تا ۵۰ درصد گزارش شده است.
در کشورهای غربی، بهویژه در اروپا و آمریکای شمالی، این رقم کمتر از ۱ درصد است.
در برخی ایالتهای ایالات متحده مانند تگزاس، آلاباما و یوتا ازدواج میان پسرعمو و دخترعمو مجاز است، اما در بیش از ۲۰ ایالت آمریکا این نوع ازدواجها قانوناً ممنوع یا محدود شدهاند.
پیامدهای ژنتیکی:از دیدگاه علم ژنتیک، ازدواج میان خویشاوندان نزدیک میتواند احتمال همزمانی ژنهای معیوب مشابه را افزایش دهد. این موضوع خطر ابتلای فرزندان به بیماریهای ارثی نادر، مانند:
تالاسمی ماژور،فیبروز کیستیک،کمشنوایی مادرزادی، برخی اختلالات متابولیک و نقصهای مادرزادی را بالا میبرد.
پژوهشگران تأکید میکنند که هرچه نسبت خویشاوندی نزدیکتر باشد (مثلاً پسرعمو و دخترعمو)، احتمال انتقال ژن معیوب به نسل بعد دو برابر یا حتی بیشتر از ازدواجهای غیرفامیلی است.
دیدگاه کارشناسان: ازدواج فامیلی به خودی خود ممنوع نیست، اما آگاهی از سوابق خانوادگی، انجام مشاوره ژنتیک و آزمایشهای پیش از ازدواج، مهمترین اقدام برای پیشگیری از بیماریهای ارثی است.در کشورهایی که مشاوره ژنتیک پیش از ازدواج اجباری شده است، نرخ تولد نوزادان مبتلا به بیماریهای ژنتیکی بهطور محسوسی کاهش یافته است.
ازدواج فامیلی ریشه در سنت، پیوندهای عاطفی و حفظ ساختار خانوادگی دارد، اما در دنیای امروز نیازمند رویکردی آگاهانه و علمی است.
کارشناسان پیشنهاد میکنند که در صورت وجود سابقه بیماری ژنتیکی در خانواده، زوجین حتماً پیش از ازدواج تحت مشاوره ژنتیک تخصصی قرار گیرند تا از سلامت نسل آینده اطمینان حاصل شود.
منبع: چند ثانیه
